«Γροθιά στο στομάχι» η τραγική ιστορία της Εβίτας και του μικρού Αντρέα
25/07/18, 15:04Δεν υπάρχουν λόγια για τις τραγικές ιστορίες, που «γράφτηκαν» πάνω στη μάχη με τις φλόγες της φονικής πυρκαγιάς, που αφάνισε ανθρώπινες ζωές στο Μάτι.
Μία από αυτές αφορά την οικογενειακή τραγωδία, με την 13χρονη που πήδηξε σε γκρεμό για να σωθεί από την πύρινη λαίλαπα, ενώ ο πατέρας της και ο αδερφός της βρέθηκαν απανθρακωμένοι αγκαλιά.
Τα αδέρφια ήταν μαθητές του Αρσακείου- Τοσίτσειου σχολείου στην Εκάλη. Οι σοροί του 54χρονου Γρηγόρη Φύτρου και του γιου του, του 11χρονου Αντρέα, εντοπίστηκαν μέσα στα αποκαΐδια της πυρκαγιάς. Το κοριτσάκι, η 13χρονη Εβίτα, είχε βρεθεί νωρίτερα νεκρή.
Το άτυχο κορίτσι ήταν αθλήτρια της ποδηλασίας.
Η 13χρονη έκανε «βουτιά» σε γκρεμό, πιστεύοντας πως έτσι θα πέσει στη θάλασσα και θα σωθεί, αλλά σκοτώθηκε ακαριαία, με τις κραυγές της να προκαλούν πόνο.
Η αδικοχαμένη ανήλικη έπεσε από ύψος 15 μέτρων πάνω στην απελπισία της.
Για μια ασύλληπτη και ανείπωτη τραγωδία έγραψε στο Facebook ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης.
Η ανάρτηση έχει ως εξής:
«Δύο μαθητές μας των Αρσακείων και ο πατέρας τους είναι μεταξύ των θυμάτων τής συμφοράς που έπληξε την Αττική. Η Εβίτα, μαθήτρια τής Β΄ Γυμνασίου, και ο αδελφός της Ανδρέας, μαθητής τής Ε΄ Δημοτικού, έχασαν τη ζωή τους με τον πιο τραγικό τρόπο στο Μάτι.
Η Εβίτα βρήκε τον θάνατο πηδώντας απελπισμένα στον γκρεμό από ψηλά για να σωθεί και ο Ανδρέας απανθρακώθηκε αγκαλιά με τον πατέρα του, δύο από τα 26 απανθρακωθέντα θύματα τής φωτιάς. Όλοι τους (πατέρας και παιδιά) αθλητές τής ποδηλασίας, άριστοι μαθητές τού Αρσακείου Εκάλης (στην Άνοιξη) τα δύο παιδιά, πολύ καλά και ιδιαιτέρως αγαπητά παιδιά, που ξεχώριζαν στο Σχολείο τους. Το ίδιο καλός και αγαπητός και ο τραγικός πατέρας τους.
Πιο τραγική φιγούρα, όμως, η μάννα, που κλήθηκε να αναγνωρίσει το τσακισμένο από την πτώση σώμα τής Εβίτας και το αγνώριστο απανθρακωμένο πτώμα τού Ανδρέα, μαζί με το επίσης απανθρακωμένο πτώμα τού συζύγου της!
Πώς να περιγράψει κανείς μια τέτοια τραγωδία που ξεπερνάει τα όρια τής ανθρώπινης φαντασίας.
Η Αρσακειακή Κοινότητα (δάσκαλοι, συμμαθητές και μαθητές, γονείς, Διοίκηση, απόφοιτοι) θρηνεί τον χαμό μιας (σχεδόν) ολόκληρης οικογένειας των αγαπημένων παιδιών-μαθητών μας που δεν τους άξιζε ένας τόσο άδικος και απάνθρωπος θάνατος».
