Περί... «κέντρου» και προσήμου
15/07/21, 12:42Πολλή συζήτηση γίνεται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κερδίσει τον περίφημο «μεσαίο χώρο», το κέντρο.
Τί σημαίνει όμως «κέντρο» στην εποχή μας; Το παλιό δίπολο «αριστερά – δεξιά» έχει πια ξεπεραστεί, οι όροι έχουν χάσει τα πρόσημά τους.
Πλέον, συζητάμε κυρίως στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής, με 2 τάσεις, τον κρατισμό και τον φιλελευθερισμό. Σε αυτό κυρίως το επίπεδο κυμαίνεται σήμερα ο διαχωρισμός. Ο μεσαίος χώρος, με την έννοια μίας κρίσιμης μάζας ψηφοφόρων που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στις 2 ροπές, δεν υφίσταται πια.
Αυτό το κέντρο δεν ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ, για να το «κερδίσει» ή να το «χάσει». Πλέον η διακυβέρνηση γίνεται και με πολιτικοοικονομικά και όχι μόνο με ιδεολογικά κριτήρια.
Όταν μιλάμε σήμερα για κέντρο, εννοούμε τους καθημερινούς ανθρώπους που θέλουν να μπορούν να δουλεύουν και να προοδεύουν, που θέλουν τα παιδιά τους να έχουν προοπτικές και ευκαιρίες, που αποστρέφονται την παροχολογία και τα επιδόματα και περιμένουν από το κράτος να μην βάζει εμπόδια στη ζωή τους αλλά να παρέχει αποτελεσματικά τις υπηρεσίες του σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η ασφάλεια και η κοινωνική προστασία των αδυνάμων.
Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν μία συμπαγή, στεγανή ομάδα του κεντρώου χώρου, με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, που δεν συγκινείται από θεωρίες, αλλά περιμένει απτές και ρεαλιστικές λύσεις στα καθημερινά προβλήματα, μακριά από ιδεολογικούς φανατισμούς και ακρότητες.
Ο κρατισμός, το κράτος – «πατερούλης» που οραματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη, γιατί, μέσω της υπέρμετρης φορολογίας, «στραγγαλίζει» κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία και αυτονομία, καθιστά τον ιδιωτικό τομέα και τις επιχειρήσεις απολύτως εξαρτημένες από το κράτος και τελικά φτωχοποιεί τον λαό.
Οι κρατιστές δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η συνεργασία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη. Για παράδειγμα, στο χώρο της υγείας, μπορεί να έχουμε εξαίρετο προσωπικό αλλά οι κτιριακές υποδομές είναι του προηγούμενου αιώνα. Το κράτος δεν μπορεί να αναλάβει μόνο του τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό. Αν όμως έχουμε ένα δημόσιο νοσοκομείο το οποίο είναι αυτόνομο και αυτοδιοικούμενο, που μπορεί να λειτουργεί όπως τα ιδιωτικά, με δικά του έσοδα πέρα από την κρατική επιχορήγηση και με ετήσιους ισολογισμούς, που μπορεί να έχει μία σύγχρονη εξειδικευμένη κλινική που θα λειτουργεί μέσω ΣΔΙΤ και χωρίς κόστος για τους ασθενείς, τότε και το κράτος θα παρέχει άρτιες υπηρεσίες πιο οικονομικά, αλλά και ο πολίτης θα απολαμβάνει καλύτερη υγεία.
Σε διεθνές επίπεδο, παρατηρείται συνολικά μία στροφή προς ένα πιο κοινωνικό πρόσημο, με την έννοια της μεγαλύτερης ευαισθητοποίησης σε θέματα όπως η κοινωνική πολιτική, τα δικαιώματα των μειονοτικών ομάδων, η προστασία του περιβάλλοντος, στροφή η οποία άλλωστε αποτυπώνεται και στις διάφορες παγκόσμιες συνδιασκέψεις.
Η Νέα Δημοκρατία, υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξελίχθηκε, ανταποκρινόμενη ακριβώς στις διαρκώς εξελισσόμενες επιδιώξεις του παραδοσιακού κεντρώου χώρου καθώς και στις σύγχρονες τάσεις της κοινωνίας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
Είναι η μοναδική παράταξη που επιμένει στη φιλελεύθερη οικονομική πολιτική και τη στήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, διατηρώντας, όμως, παράλληλα ένα ισχυρό κοινωνικό πρόσημο που αγγίζει όλες τις κοινωνικές ομάδες, επιδιώκοντας ανάπτυξη και ευημερία χωρίς αποκλεισμούς.
Γι’ αυτό και δικαιωματικά η ΝΔ είναι η προοδευτική φιλελεύθερη κεντροδεξιά παράταξη που πράγματι εκφράζει και ανταποκρίνεται και στις ανάγκες του κέντρου.
Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδεολογικά προσκολλημένος στον κρατισμό και αποκομμένος από τον χώρο αυτό, δεν θα μπορέσει ποτέ να τον εκφράσει.
