Οι ΗΠΑ λένε πάλι «Παρών»
30/04/21, 17:15
Του Νίκου Μπάρδη
Εκτός από τους φανατικούς οπαδούς του Donald Trump, άπαντες παραδέχονται την (σχεδόν) αλάνθαστη πορεία του Joe Biden, κατά τους πρώτους μήνες που κυβερνάει τις ΗΠΑ.
Οργάνωσε μια πολεμική μηχανή εμβολιασμών, προχώρησε σε εκτενή προγραμματισμό για την οικονομική ανάκαμψη και την ανανέωση των υποδομών της χώρας του, καθώς και αποκατέστησε τον ρόλο των ΗΠΑ στις διεθνείς διαβουλεύσεις.
Εκμεταλλευόμενος κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται, ο 46ος Πρόεδρος των ΗΠΑ προσπαθεί να επαναφέρει αυτό που θεωρεί την δύναμη και το μεγαλείο της Αμερικής : την ικανότητα της να ηγηθεί στον Πλανήτη.
Κάποιοι ίσως, εκτιμήσουν αυτήν την τάση, σαν ξεπερασμένη ιδέα.
Άλλοι, παρασυρόμενοι από τον ίδιο ενθουσιασμό που κυρίεψε τις ΗΠΑ στην αρχή της εκλογής του Προέδρου Barak Obama ( θυμούνται το Nobel ), συγκρίνουν την αρχή της θητείας του Joe Biden, με αυτήν του Franklin Roosevelt του New Deal ( μεταξύ 1934 και 1938 : κοινωνικές ασφαλίσεις και μεταρρύθμιση του τραπεζικού συστήματος ) ή ακόμα με την πολιτική της Great Society του Lyndon Johnson ( ίδρυση Medicare, Medicaid και Older Americans Fund για τους άνω των 65, καθώς και μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης το 1965 ).
Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε, την περιορισμένη επιτυχία της εφαρμογής των φιλόδοξων αυτών προγραμμάτων ( και για τους δυο Προέδρους Roosevelt και Johnson ), καθιστώντας πρόωρο οιανδήποτε συμπέρασμα για τον Πρόεδρο Biden.
Ταυτόχρονα, όμως, δεν αμφισβητείται ότι ο νέος Πρόεδρος προσπαθεί να αφήσει ένα βαθύ στίγμα στην διακυβέρνηση της χώρας, ενώ πολλοί από τους παρατηρητές και αναλυτές της αμερικανικής πολιτικής, τον θεωρούσαν ένα απλό διεκπαιρεωτή των τρεχουσών υποθέσεων και τίποτα περισσότερο.
Η πρωτοβουλία του να καλέσει περίπου σαράντα αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, για να συζητήσουν για τα θέματα που προκύπτουν από την κλιματική αλλαγή, του πιστώνεται χωρίς αμφιβολία.
Είναι μια χειροπιαστή απόδειξη της πρακτικής ‘’περιεκτικής πολυπλευρικότητας’’ : ενώ έχουν τεράστιες διάφορες με την Αμερική, σχεδόν σε όλα τα αλλά θέματα, ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Poutine και ο Κινεζος Πρόεδρος XI Jinping, αποδέχθηκαν την πρόσκληση.
Εκμεταλλεύονται κατ'αυτον τον τρόπο την ευκαιρία που τους δίνεται να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι συνομιλιών, για ένα από τα λίγα θέματα, για τα οποία ( σχεδόν ) συμφωνούν.
Όπως και να το εκλάβουμε, είναι ενθαρρυντικό να βλέπουμε την Αμερική να ασχολείται σοβαρά, με το κλιματικό μέλλον του πλανήτη.
Στον τομέα αυτόν ο Πρόεδρος Joe Biden πολλαπλασιάζει τις δράσεις του : επιστροφή στις συμφωνίες του Παρισιού, ονομασία μιας προσωπικότητας ως ειδικό απεσταλμένο για το κλίμα, του John Kerry, προεδρικό διάταγμα που επιβάλει την ένταξη της κλιματικής ευαισθησίας σε όλα τα Υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες, υιοθέτηση της πράσινης επανάστασης στην οικονομία του μέλλοντος, ενώ αναμένονται οι ανακοινώσεις για την μείωση των ρύπων άνθρακα, εν σχέση με τις δεσμεύσεις του 2015 ( Obama ).
Αντίθετα η πρωτοβουλία του Αμερικάνου Προέδρου, για την θέσπιση ενός κοινού κατώτερου δείκτη φορολόγησης, δεν πρέπει να παρερμηνεύεται βάσει των ευρωπαϊκών οικονομικών κριτηρίων, τα οποία είναι πολύ διαφορετικά των αντίστοιχων αμερικανικών.
Πράγματι η έννοια του πλούτου για φορολογικούς λόγους στις ΗΠΑ, κυμαίνεται στα 400 χιλιάδες δολάρια ετησίως, ενώ στην Γαλλία π.χ. ορίζεται γύρω στις 60 χιλιάδες ευρώ. Καμία σχέση!
Όπως επίσης, πέραν της φορολόγησης τους, το βάρος των κοινωνικών εισφορών των επιχειρήσεων αντιπροσωπεύει το 5% του ΑΕΠ στις ΗΠΑ, ενώ στην ΕΕ αντίστοιχα ανέρχεται στο 43% περίπου, για το ΑΕΠ των δυο ευρωπαίων ‘’ πρωταθλητών ‘’ του τομέα, της Γαλλίας και της Δανίας.
Ας το αφήσουμε λοιπόν ! Δεν υπάρχει σύγκριση! «Η Αμερική επέστρεψε» επαναλαμβάνει ο Joe Biden.
Μετά την «κενή» περίοδο διακυβέρνησης του Donald Trump, με αρκετές δυσνόητες επιλογές, κυρίως στην εξωτερικη πολιτική, οι ΗΠΑ πρέπει να επιδείξουν ταπεινότητα για να κερδίσουν και πάλι, την ( προνομιούχο ) θέση τους στην Διεθνή Κοινότητα.
Γιατί τότε θα ωφεληθεί ολόκληρος ο Πλανήτης!
